Ważnym elementem w rozwoju każdej nauki jest prowadzenie badań, organizowanie dyskusji, sesji czy konferencji. Dla rozwoju idei pedagogiki katolickiej istotnym elementem są prowadzone permanentne badania. Od kilku już lat prowadzone są one w różnych grupach, pod wieloma aspektami i w wielu obszarach. W tym momencie teren badań obejmuje nie tylko Polskę, ale grupa naukowców z wielu innych krajów prowadzi tego typu badania (Słowacja, Ukraina, Czechy, Węgry). Dzięki nim powstało już bardzo wiele znakomitych publikacji, prac naukowych (magisterskich, doktorskich i habilitacyjnych), a ponadto ukazało się drukiem wiele cennych artykułów naukowych. Rozwój badań obejmuje coraz to więcej środowisk. Podobnie też w ramach prowadzonego seminarium naukowego z pedagogiki katolickiej przez ks. Prof. Jana Zimnego grupa studentów z pedagogiki przygotowuje kolejne prace magisterskie z zakresu pedagogiki katolickiej głównie oparte na empirii. Prace te obejmują szerokie spektrum zagadnień, które stanowią ważny obszar życia ludzkiego związanego z pedagogiką katolicką.

 Trzeba przyznać, iż badania naukowe z pedagogiki katolickiej jednoznacznie wpisują się w system pedagogiczny, który z czasem – należy ufać – stanie się także kierunkiem kształcenia. W kontekście powstałych nie tylko na terenie Polski tylu podmiotów działających jako katolickie (szkoły, przedszkola, domy opieki, świetlice, ochronki itp.), istnieje też potrzeba zorganizowania pedagogiki katolickiej jako nauki – kierunku kształcenia. Owszem kwestia ta musi dojrzeć, stąd wymaga czasu. Potrzeba ta  wynika także jako wypadkowa w zderzeniu z takimi nurtami pedagogicznymi jak: pedagogika socjalistyczna, modernistyczna, liberalna, nacjonalistyczna czy wielu innych.

Wciąż należy pamiętać i wciąż należy nam sobie przypominać, uświadamiać, że Europa, cała jej kultura była i została ukształtowana przez Kościół katolicki, czyli przez te wartości, które stanowią fundament życia katolickiego. Trudno także wielu naukowcom przyjąć myśl, że jak kiedyś koniecznym było powołanie pedagogiki specjalnej, tak dziś czymś koniecznym jest organizacja pedagogiki katolickiej. Należy pamiętać, że wychowanie katolickie nie tylko ukształtowało to cenne dziedzictwo europejskie, ale stanowi warunek tożsamości europejskiej.

Cieszy fakt, że każdego roku coraz większa grupa studentów podejmuje w swoich badaniach zagadnienia z pedagogiki katolickiej, wyraża coraz większe zainteresowanie tą problematyką. Coraz więcej powstaje prac doktorskich, habilitacyjnych. To jest właściwa droga ku przyszłości. Wiemy, że każdy system naukowy, wychowawczy winien posiadać punkt odniesienia – ideał człowieka. W pedagogice katolickiej, tym punkt odniesienia wciąż pozostaje osoba Jezusa Chrystusa.

Amicus