- Odsłony: 661
Codzienna walka o atencję, nieumiejętność wytrzymywania z samym sobą, izolacja społeczna, kryzys więzi rodzinnych czy głód dotyku. To już codzienność i realia pokazujące jak bardzo obecnie ludzkość dotyka problem samotności. Aktualnie uznawana jest ona za najgroźniejszą chorobę XXI wieku, przyjmującą już niemal skalę epidemii, a wielu psychologów stara się o jej wpisanie do międzynarodowej klasyfikacji chorób i zaburzeń psychicznych. Samotność w niewielkich dawkach może mieć oczywiście pozytywny wpływ na życie i zdrowie jednostki, jednak jej chroniczność jest szkodliwa dla człowieka. To od niej zaczyna się wiele chorób oraz kryzysów emocjonalnych i psychicznych. Z tej racji na dzień 18 listopada 2025 roku (wtorek) od godz. 9:00 została zaplanowana Międzynarodowa Konferencja Naukowa na temat: „Drogi współczesnej samotności człowieka”, której organizatorem jest Wyższa Szkoła Ekonomiczna w Stalowej Woli i Fundacja Campus w Stalowej Woli. Konferencja będzie prowadzona zdalnie, a jej uczestnicy po zgłoszeniu swego aktywnego w niej udziału otrzymają specjalny link. Zgłoszenia należy przesyłać drogą internetową poprzez stronę www.pedkat.pl zakładka „Konferencje”, do dnia 16 listopada 2025 roku, do godz. 24:00.
- Odsłony: 26
Każdy z nas w swoim życiu zapewne przeżywał jakieś sukcesy, ale i porażki. W momencie przeżywania obu towarzyszyły nam różne stany emocjonalne, stany uczuć, napięcia – a więc radości lub smutki. Z jednej strony to takie naturalne przeżycie, a z drugiej strony niekiedy bolesne, trudne doświadczenie do zaakceptowania. Takie jest jednak życie, że serwuje nam różne przeżycia. Porażka boli najbardziej wtedy, gdy oprócz Ciebie wierzyli też w nią inni, ba nawet wszystko czynili, aby nastąpiła. Bo tak to już jest, że najwięcej radości inni mają z naszych porażek a nie sukcesów. Lecz nie wstydźmy się porażek, gdy to one najwięcej nas uczą. I może wydawać się dziwnym, wprost nie do przyjęcia teza, że porażka daje nam zwykle więcej niż wygrana. Ona jak dobra nauczycielka uczy nas życia, hartu ducha. I nie szkodzi, że wielu z twojej porażki będzie robić radosne święto, by wznieść się nad własne słabości. Ale jeśli myślisz o jakimkolwiek zwycięstwie, bohaterstwie wiedz, że pierwej przyjdzie porażka. To ona musi wpierw nas przygotować do zwycięstwa. Bo w życiu gorycz porażki przeplata się z nektarem sukcesu, tworząc witraże codzienności. I należy pamiętać, że prawdziwego zwycięzcę poznaje się po tym jak znosi porażkę. I bywa – zresztą dość często, że człowiek zaczyna pływać na nieskończonej fali potyczek i porażek, ledwie wygrzebie się z jednych, dostaje od razu po głowie, żeby nie było mu za dobrze. Porażki są potrzebne. To dzięki nim zwycięstwa bardziej nam smakują.
- Odsłony: 60
Albert Einstein twierdził, że tylko dwie rzeczy są nieskończone: wszechświat oraz ludzka głupota. Od wieków głupota bawi, przeraża i inspiruje – zwłaszcza tych, którzy potrafią ją ująć w celne słowa. Ale głupota jest również bardzo szkodliwa. Obserwacja dnia codziennego, zwłaszcza politycznego, w pełni dziś potwierdza, że głupota jest istotą wszech panującą. Niektórzy uważają, że publicznie nie wypada o niej mówić, zatem pozornie wydaje się nieobecna. A jednak jej przejawy nawet niespecjalnie drobiazgowy obserwator dostrzec może każdego dnia, szczególnie w przestrzeni publicznej, w tym przede wszystkim wśród polityków. Głupota, bo o niej mowa, trzyma się nieźle. Choć, by być poprawnym politycznie, powinienem raczej napisać „mądrość inaczej”. Słownik języka polskiego podaje, że jest to „brak wiedzy lub bezmyślność”; Wielki słownik języka polskiego określa ją jako „cechę kogoś, kto mało wie i mało rozumie”. Nieco inne źródła podają, że mówić o głupocie, chodzi o: „niedostatek rozumu przejawiający się brakiem bystrości, nieumiejętnością rozpoznawania istoty rzeczy, związków przyczynowo-skutkowych, przewidywania i kojarzenia. Charakteryzuje się pychą, śmiałością, podejrzliwością, niskim lub nieistniejącym samokrytycyzmem, niezdolnością do zdziwienia, dążnością do ekspansji.
- Odsłony: 240
Szanowni Państwo, wielu z Was jest pracownikami lub studentami studiów I, II lub III stopnia w wielu polskich bądź zagranicznych ośrodkach akademickich. W nawiązaniu do poprzednich lat chcemy zaproponować Wam możliwość włączenia się do programu: „Alternatywne formy współczesnych badań naukowych środowisk akademickich podejmowanych przez studentów i wykładowców”. Jest to projekt w którym może uczestniczyć każdy student lub pracownik naukowy z każdej jednostki uczelnianej w Polsce i z zagranicy będący na różnych kierunkach studiów lub będący pracownikiem dydaktyczno-naukowym. Jedynym warunkiem włączenia się do programu jest udział przynajmniej w trzech konferencjach naukowych organizowanych przez nas i opublikowanie przynajmniej jednego artykułu naukowego w wydawanym przez Fundację Campus w Stalowej Woli czasopiśmie „Pedagogika Katolicka”. Projekt trwa od 01 października 2025 roku do 30 czerwca 2026 roku. Na koniec realizacji projektu, czyli od 01 lipca 2026 roku każdy uczestnik projektu otrzyma specjalny Certyfikat potwierdzający udział w projekcie badawczym. Celem bowiem organizowanych konferencji i wydawanych publikacji jest właśnie praca badawcza w zarysowanych obszarach tematycznych proponowanych w tytułach konferencji.
- Odsłony: 373
Szanowni Państwo, na dobre rozpoczął się już nowy rok akademicki, który dla wielu z nas będzie kolejnym wyzwaniem do rozpoczęcia nowego dorobku naukowego, jego, pomnożenia lub przygotowania do kolejnego awansu bądź zdobycia stopni i tytułów naukowych. Wielu z nas rozpoczyna karierę naukową inni zaś podejmują kolejny rok studiów. Jest zatem wiele tytułów ku temu, aby zaplanować swoją aktywność naukową w celu wypracowania odpowiedniego dorobku naukowego. Jednocześnie pragniemy zaznaczyć, że osoby, które wezmą udział trzykrotnie w organizowanych przez nas konferencjach naukowych i przynajmniej złożą do druku w naszym czasopiśmie „Pedagogika Katolicka” jeden artykuł naukowy. który spełni kryteria do jego opublikowania, wówczas osoba otrzyma certyfikat potwierdzający udział w projekcie badawczym. Zapraszamy do zapoznania się z terminami zaplanowanych konferencji naukowych, które odbywać się zdalnie. Wszelkie dodatkowej informacje na ten temat są zamieszczone na stronie www.pedkat.pl w zakładce „Konferencje”.
- Odsłony: 309
Rzekomo dwie rzeczy są nieskończone; wszechświat i ludzka głupota, a co do tej pierwszej nie mam jeszcze pewności. O ile rozpatrywanie nieskończoności wszechświata jest równie fascynujące jak patrzenie na wysychającą farbę, o tyle jednak warto się przyjrzeć „nieskończoności ludzkiej głupoty”. Każdy z nas jest obserwatorem świata, otaczającej go rzeczywistości. Patrząc na ogół zachowań ludzi wygląda na to, że nie dość, iż błędy z przeszłości nie dają im nauczki to dodatkowo większość ma zapędy destrukcyjne. Głupota powoduje także poważne ubożenie ludzkiego wnętrza, pustoszy je od środka z prędkością większą niż światło przebywa odcinek centymetra. Możemy stawiać pytanie: dlaczego to właśnie głupota króluje wśród nas? Bacząc na ostatnie wydarzenia czy to społeczne, polityczne, może z łatwością stwierdzić, że głupota zakrólowała szczególnie wśród polityków.
- Odsłony: 328
Za kilka dni dla wielu z nas rozpocznie się kolejny rok akademicki, który zgromadzi w murach uniwersyteckich, akademiach rzesze adeptów, wykładowców, naukowców. Dla jednych będzie to kolejna szansa na wzbogacenie się wiedzą, dla innych zdobywaniem doświadczenia czy pomnożeniem swego dorobku naukowego. Stawiane wymagania skupiają się nie tylko na podstawowych obowiązkach czy to studenta czy pracownika akademickiego, ale stanowią wyzwanie do większego zaangażowania się w rozwój naukowy. Zapewne szansą na realizację szczytnych celów w tym zakresie jest między innymi czynna aktywność publikacyjna, udział w konferencjach naukowych, realizacja programów i projektów badawczych. Taką możliwość daje Redakcja czasopisma „Pedagogika Katolicka”, półrocznika, która jest wydawcą tegoż periodyku. W chwili obecnej możemy jeszcze przyjąć kilka tekstów artykułów naukowych przygotowanych według kryteriów zamieszczonych na naszej stronie internetowej www.pedkat.pl Opublikowanie tekstu jest odpłatne. Przewidujemy, że najbliższy numer periodyku ukaże się jeszcze końcem 2025 roku.
- Odsłony: 319
Ostatnie wydarzenia nie tylko w Polsce czy w Europie wyraźnie pokazują skalę nienawiści ludzkiej, zagrożeń, bezradności czy nawet zwątpienia. Przemoc, wojny, terroryzm, walki polityczne, to tylko niektóre akty idące w kierunku śmierci człowieka. Czy więc w takiej sytuacji można mieć nadzieję na lepsze jutro, na lepszą przyszłość? Jako Polacy również żyjemy tymi faktami, które w pewnym stopniu każdego z nas dotykają. Coraz częściej słyszy się dyskusje, polemiki, rozważania nad pytaniem: dokąd zmierza dzisiaj Polska, dokąd zmierza współczesna ludzkość? Pytanie to winien stawiać sobie każdy z nas w odniesieniu do siebie samego. Jako wierzący mamy pokładać ufność nie w politykach, często zakłamanych, lecz w Panu, który jest naszą oczywistą Nadzieją. Z kart historii Ojczyzny znamy wielkich Ojców, Rodaków, którzy szczególnie w trudnych chwilach krzepili serca swoich braci. Czynili to słowem mówionym, drukowanym, śpiewanym. Określano ich mianem współczesnych proroków. Można by było w tym miejscu przywołać ich imiona czy nazwiska i ponownie zacytować ich słowa często jako testamentalne. Zapewne do takich należy znany nam kard. August Hlond, który na łożu śmierci przypomniał nam rodakom testament o zwycięstwie odniesionym przez Maryję. Przypominał mówiąc: „Nie traćcie nadziei. Nie traćcie nadziei. Lecz zwycięstwo, jeśli przyjdzie - będzie to zwycięstwo Najświętszej Maryi Panny. W tej walce, która się toczy między gromadą szatanów a Chrystusem, tych, którzy wierzą, że są wezwani, [Bóg] wezwie na głębię i będzie tak, jak chce sam Bóg”.